ശിവ ഭക്തി കല്പലതികാ സ്തോത്രം

ശ്രീകാന്തപദ്മജമുഖൈർഹൃദി ചിന്തനീയം
ശ്രീമത്ക്വ ശങ്കര ഭവച്ചരണാരവിന്ദം.
ക്വാഹം തദേതദുപസേവിതുമീഹമാനോ
ഹാ ഹന്ത കസ്യ ന ഭവാമ്യുപഹാസപാത്രം.
അദ്രാക്ഷമംഘ്രികമലം ന തവേതി യന്മേ
ദുഃഖം യദപ്യനവമൃശ്യ ദുരാത്മതാം സ്വാം.
പാദാംബുജം തവ ദിദൃക്ഷ ഇതീദൃഗാഗഃ
പാതോഽനലേ പ്രതികൃതിർഗിരിശൈതയോർമേ.
ദൗരാത്മ്യതോ മമ ഭവത്പദദർശനേച്ഛാ
മന്തുസ്തഥാപി തവ സാ ഭജനാത്മികേതി.
സ്യാദീശിതുർമയി ദയൈവ ദയാമകാർഷീ-
രശ്മാദിഭിഃ പ്രഹൃതവത്സു ന കിം ബിഭോ ത്വം.
ദുഃഖാനലോദരനിപാതനധൂർവദേഷ്വേ-
ഷ്വർഥാംഗനാസുതമുഖേഷ്വനുരാഗ ആഗാഃ.
സ്യാത്തേ രുഷേ തവ ദയാലുതയാ ത്വദാന-
ത്യാദ്യൈർവിഭോ തദവധൂയ ബിഭർഷി ചാസ്മാൻ.
ഈശാന രക്ഷിതുമിമാന്യദപേക്ഷസേ ത്വം
നത്യാദികം തദപനേതുമതിപ്രസംഗം.
കിം ഹീയതേ തദനുപാധികൃപാലുതാ തേ
സംവിത്സുഖസ്യ ന ഹി തേ പ്രിയമപ്രിയം വാ.
അപ്യാഹര പ്രഹര സംഹര വാഗ്വദസ്യ
ത്രാതാസ്യുപാത്തമമുനാ മമ നാമ ഹീതി.
ഏവം വിഭോ തനുഭൃതാമവനേഽത്യുപായാ-
ന്വേഷീ കഥം പരമകാരുണികോഽസി ന ത്വം.
ത്രാതാ ദയാജലനിധിഃ സ്മൃതിമാത്രലഭ്യഃ
ക്ഷന്താഗസാമിതി ഭവദ്യശസാ ഹൃതാത്മാ.
സ്വാമസ്മരൻബത മലീമസതാമലജ്ജോ
ഭക്തിം ഭവത്യഭിലഷാമി ധിഗസ്തു യന്മാം.
ശർമാപ്തിരാർതിവിഹതിശ്ച ഭവത്പ്രസാദം
ശംഭോർവിനാ ന ഹി നൃണാം സ ച നാന്തരാ യാം.
യസ്യാം വിധിഃ ശ്വഭുഗപി ക്ഷമതേ സമം താം
ത്വദ്ഭക്തിമിച്ഛതു ന കഃ സ്വവിനാശഭീരുഃ.
ഭക്തിർവിഭാത്യയി മഹത്യപരം തു ഫൽഗ്വി-
ത്യേവം ഗ്രഹോ നനു ഭവത്കൃപയൈവ ലഭ്യഃ.
ലബ്ധസ്ത്വസൗ ഫലമമുഷ്യ ലഭേ ന കിം വാ
താം ഹന്ത തേ തദയശോ മമ ഹൃദ്രുജാ ച.
ത്വദ്ഭക്ത്യസംഭവശുചം പ്രതികാരശൂന്യാ-
മന്തർവഹന്നിഖിലമീശ സുഖം ച ദുഃഖം.
ഉദ്ബന്ധലഗ്ന ഇവ ദുഃസ്വതയൈവ മന്യേ
സന്താന്യതീതി മയി ഹന്ത കദാ ദയേഥാഃ.
ഭക്തിം ഭവത്യവിഹിതാം വഹതസ്തു തദ്വി-
ശേഷോപലംഭവിരഹാഹിതമസ്തു ദുഃഖം.
തസ്യാഃ പ്രതീപതതിഭിർഹതിജം കഥം വാ
ദുഃഖം സഹേ മയി കദേശ കൃപാ ഭവേത്തേ.
ലഗ്നഃ കൃതാന്തവദനേഽസ്മി ലഭേ ച നാദ്യാ-
പ്യച്ഛാം രതിം ത്വയി ശിവേത്യവസീദതോ മേ.
ത്വദ്വിസ്മൃതിം കുവിഷയാഭിരതിപ്രചാരൈ-
സ്തന്വൻ ഹി മാം ഹസപദം തനുഷേ ബ്രുവേ കിം.
ബദ്ധസ്പൃഹം രുചിരകാഞ്ചനഭൂഷണാദൗ
ബാലം ഫലാദിഭിരിവ ത്വയി ഭക്തിയോഗേ.
ആശാഭരാകുലമഹോ കരുണാനിധേ മാ-
മർഥാന്തരൈർഹൃതധിയം കുരുഷേ കിമേവം.
തിക്തഗ്രഹോഽധി മധുരം മധുരഗ്രഹോഽധി
തിക്തം യഥാ ഭുജഗദഷ്ടതനോസ്തഥാഹം.
ത്വയ്യസ്തരക്തിരിതരത്ര തു ഗാഢമഗ്നഃ
ശോച്യോഽശ്മനോഽപി ഹി ഭവാമി കിമന്യദീശ.
ത്വത്സംസ്മൃതിത്വദഭിധാനസമീരണാദി-
സംഭാവനാസ്പദമമീ മമ സന്തു ശോകാഃ.
മാ സന്തു ച ത്വദനുഷക്തിമുഷഃ പ്രഹർഷാ
മാ ത്വത്പുരഃസ്ഥിതിപുഷേശ ദൃശാനുപശ്യ.
സമ്പാതനം നനു സുഖേഷു നിപാതനം വാ
ദുഃഖേഷ്വഥാന്യദപി വാ ഭവദേകതാനം.
യത്കല്പയേർനനു ധിയാ ശിവ തദ്വിധേഹി
നാവൈമ്യഹം മമ ഹിതം ശരണം ഗതസ്ത്വാം.
ദുഃഖം പ്രദിത്സുരയി മേ യദി ന പ്രദദ്യാ
ദുഃഖാപഹം പുരഹര ത്വയി ഭക്തിയോഗം.
ത്വദ്ഭക്ത്യലാഭപരിചിന്തനസംഭവം മേ
ദുഃഖം പ്രദേഹി തവ കഃ പുനരത്ര ഭാരഃ.
ഭക്ത്യാ ത്വയീശ കതി നാശ്രുപരീതദൃഷ്ട്യാ
സഞ്ജാതഗദ്ഗദഗിരോത്പുലകാംഗയഷ്ട്യാ.
ധന്യാഃ പുനന്തി ഭുവനം മമ സാ ന ഹീതി
ദുഃഖേഽപി കാ നു തവ ദുർലഭതാ വിധിത്സാ.
ത്വദ്ഭക്തിരേവ തദനവാപ്തിശുഗപ്യുദാരാ
ശ്രീഃ സാ ച താവകജനാശ്രയണേ ച ലഭ്യാ.
ഉല്ലംഘ്യ താവകജനാൻ ഹി തദർഥനാഗ-
സ്ത്വയ്യാഃ സഹസ്വ തദിദം ഭഗവന്നമസ്തേ.
സേവാ ത്വദാശ്രയവതാം പ്രണയശ്ച തേഷു
സിധ്യേദ്ദൃഢോ മമ യഥാഽഽശു തഥാ ദയാർദ്രാം.
ദൃഷ്ടിം തവാർപയ മയീശ ദയാംബുരാശേ
മൈവം വിഭോ വിമുഖതാ മയി ദീനബന്ധോ.
ഗൗരീസഖം ഹിമകരപ്രഭമംബുദാഭം
ശ്രീജാനി വാ ശിവവപുസ്തവ തജ്ജുഷോ യേ.
തേ ത്വാം ശ്രിതാ വഹസി മൂർഘ്നി തദംഘ്രിരേണും
തത്സേവനം മമ കഥം നു ദയാം വിനാ തേ.
ത്വദ്ഭക്തികല്പലതികാം കൃപയാർപയേശ
മച്ചിത്തസീമ്നി ഭവദീയകഥാസുധാഭിഃ.
താം വർധയ ത്വദനുരാഗഫലാഢ്യമൗലിം
തന്മൂല ഏവ ഖലു മുക്തിഫലം ചകാസ്തി.
നിഃസ്വോ ധനാഗമ ഇവ ത്വദുപാശ്രിതാനാം
സന്ദർശനേ പ്രമുദിതസ്ത്വയി സാന്ദ്രഹാർദഃ.
ആലോകയൻ ജഗദശേഷമിദം ഭവന്തം
കാര്യസ്ത്വയേശ കൃപയാഹമപാസ്തഖേദഃ.
യോ ഭക്തികല്പലതികാഭിധമിന്ദുമൗലേ-
രേവം സ്തവം പഠതി തസ്യ തദൈവ ദേവഃ.
തുഷ്ടഃ സ്വഭക്തിമഖിലേഷ്ടദുഹം ദദാതി
യാം പ്രാപ്യ നാരദമുഖൈരുപയാതി സാമ്യം.