కిరాతాష్టక స్తోత్రం

ప్రత్యర్థివ్రాత- వక్షఃస్థలరుధిర- సురాపానమత్తం పృషత్కం
చాపే సంధాయ తిష్ఠన్ హృదయసరసిజే మామకే తాపహంతా.
పింఛోత్తంసః శరణ్యః పశుపతితనయో నీరదాభః ప్రసన్నో
దేవః పాయాదపాయా- చ్ఛబరవపురసౌ సావధానః సదా నః.
ఆఖేటాయ వనేచరస్య గిరిజాసక్తస్య శంభోః సుత-
స్త్రాతుం యో భువనం పురా సమజని ఖ్యాతః కిరాతాకృతిః.
కోదండచ్ఛురికాధరో ఘనరవః పింఛావతంసోజ్జ్వలః
స త్వం మామవ సర్వదా రిపుగణత్రస్తం దయావారిధే.
యో మాం పీడయతి ప్రసహ్య సతతం దేవ త్వదేకాశ్రయం
భిత్వా తస్య రిపోరురశ్ఛురికయా శాతాగ్రయా దుర్మతేః.
దేవ త్వత్కరపంకజో- ల్లసితయా శ్రీమత్కిరాతాకృతే
తత్ప్రాణాన్ వితరాంతకాయ భగవన్ కాలారిపుత్రాంజసా.
విద్ధో మర్మసు దుర్వచోభిరసతాం సంతప్తశల్యోపమై-
ర్దృప్తానాం ద్విషతామశాంతమనసాం ఖిన్నోఽస్మి యావద్ భృశం.
తావత్త్వం ఛురికాశరాసన- ధరశ్చిత్తే మమావిర్భవన్
స్వామిన్ దేవ కిరాతరూప శమయ ప్రత్యర్థిగర్వం క్షణాత్.
హర్తుం విత్తమధర్మతో మమ రతాశ్చోరాశ్చ యే దుర్జనా-
స్తేషాం మర్మసు తాడయాశు విశిఖైస్త్వత్- కార్ముకాన్నిఃసృతైః.
శాస్తారం ద్విషతాం కిరాతవపుషం సర్వార్థదం త్వామృతే
పశ్యామ్యత్ర పురారిపుత్ర శరణం నాన్యం ప్రపన్నోఽస్మ్యహం.
యక్షప్రేతపిశాచ- భూతనివహా దుఃఖప్రదా భీషణా
బాధంతే నరశోణితోత్సుకధియో యే మాం రిపుప్రేరితాః.
చాపజ్యా- నినదైస్త్వమీశ సకలాన్ సంహృత్య దుష్టగ్రహాన్
గౌరీశాత్మజ దైవతేశ్వర కిరాతాకార సంరక్ష మాం.
ద్రోగ్ధుం యే నిరతాః త్వదీయపద- పద్మైకాంతభక్తాయ మే
మాయాచ్ఛన్నకలేవరా- శ్రువిషదానాద్యైః సదా కర్మభిః.
వశ్యస్తంభన- మారణాదికుశల- ప్రారంభదక్షానరీన్
దుష్టాన్ సంహర దేవదేవ శబరాకార త్రిలోకేశ్వర.
తన్వా వా మనసా గిరాపి సతతం దోషం చికీర్షంత్యలం
త్వత్పాదప్రణతస్య మే నిరపరాధస్యాపి యే మానవాః.
సర్వాన్ సంహర తాన్ గిరీశసుత మే తాపత్రయౌఘానపి
త్వామేకం శబరాకృతే భయహరం నాథం ప్రపన్నోఽస్మ్యహం.
క్లిష్టో రాజభటైస్తదాపి పరిభూతోఽహం ఖలైః శత్రుభి-
శ్చాన్యైర్ఘోరతరై- ర్విపజ్జలనిధౌ మగ్నోఽస్మి దుఃఖాతురః.
హా హా కిం కరవై విభో శబరవేషం త్వామభీష్టార్థదం
వందేఽహం పరదైవతం కురు కృపానాథార్తబంధో మయి.
స్తోత్రం యః ప్రజపేత్ ప్రశాంతకరణైర్నిత్యం కిరాతాష్టకం
సః క్షిప్రం వశగాన్ కరోతి నృపతీనాబద్ధ- వైరానపి.
సంహృత్యాత్మవిరోధినః ఖలజనాన్ దుష్టగ్రహానప్యసౌ
యాత్యంతే యమదూతభీతిరహితో దివ్యాం గతిం శాశ్వతీం.