പല പ്രശ്നങ്ങളും പുറത്തല്ല, ഉള്ളിലാണ്

ജീവിതത്തിൽ, പ്രശ്നങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ കാരണം കണ്ടെത്തുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഒരു പ്രമോഷൻ നഷ്‌ടപ്പെടുമ്പോൾ, നമ്മൾ ഒരു സഹപ്രവർത്തകന്‍റെ കുതന്ത്രങ്ങളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. നമ്മുടെ കഴിവുകുറവോ  പ്രയത്നമില്ലായ്മയെയോ പറ്റി നാം ചിന്തിക്കുന്നില്ല. ഇണയുമായുള്ള വഴക്കിൽ, അപ്പോഴുണ്ടായ  ഒരു ചെറിയ പ്രശ്നത്തെ നമ്മൾ കാരണമായി പറയുന്നു. വർഷങ്ങളായി പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത പ്രശ്നങ്ങളെ നമ്മൾ  അവഗണിക്കുന്നു. ലോകത്തിൻ്റെ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക് രാഷ്ട്രീയ എതിരാളികളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, ആഴത്തിലുള്ളതും വ്യവസ്ഥാപിതവുമായ പ്രശ്നങ്ങളെ നമ്മൾ മറക്കുന്നു.

ആഴത്തിൽ നോക്കുന്നതിനുപകരം ഉപരിതലത്തിൽ കാണുന്ന കാരണത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാനുള്ള ഈ പ്രവണത സാധാരണമാണ്. നമ്മുടെ ആധ്യാത്മിക ഗ്രന്ഥങ്ങളിലെ പല കഥകളിലും ഇത് കാണപ്പെടുന്നു. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു കഥയാണ് പരീക്ഷിത്ത് രാജാവിന്റേത്. ഒരു ശാപത്തിൻ്റെ ഇരയായാണ് രാജാവ് ആദ്യം സ്വയം കണ്ടത്. പിന്നീട്, തൻ്റെ ആഴത്തിലുള്ള കാരണങ്ങൾ അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

പരീക്ഷിത്ത് രാജാവ് ധർമ്മത്തെ വിലമതിച്ച ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം വേട്ടയാടുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ക്ഷീണവും ദാഹവും വന്നു. അദ്ദേഹം ശമീക  മുനിയുടെ ആശ്രമം കണ്ടെത്തി വെള്ളം ചോദിച്ചു. ധ്യാനത്തിൽ മുഴുകിയിരുന്ന മുനി പ്രതികരിച്ചില്ല. അവഗണനയും ദേഷ്യവും തോന്നിയ പരീക്ഷിത്ത് ധൃതിയിൽ പെരുമാറി. മുനിയെ അപമാനിക്കാൻ ഒരു ചത്ത പാമ്പിനെ രാജാവ് മുനിയുടെ കഴുത്തിൽ എടുത്തിട്ടു.

മഹർഷിയുടെ പുത്രനായ ശൃംഗി ഇതറിഞ്ഞപ്പോൾ കോപാകുലനായി. കോപത്തിൽ അദ്ദേഹം പരീക്ഷിത്തിനെ ശപിച്ചു. ഏഴു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ തക്ഷകൻ രാജാവിനെ കൊല്ലുമെന്ന് അദ്ദേഹം ശപിച്ചു. പരീക്ഷിത്തിന്  ഭയവും ദേഷ്യവും തോന്നി. താൻ വിധിയുടെ ഇരയാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ആ ശാപത്തെ  അന്യായമായി കണ്ടു. സ്വന്തം പ്രവൃത്തികളാണ് ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണമായതെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കിയില്ല.

പക്ഷെ പരീക്ഷിത്ത് ആഴത്തിൽ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. ജ്ഞാനിയായ യുവ മുനിയായ ശുകദേവ ഗോസ്വാമിയോട് അദ്ദേഹം ഉപദേശം തേടി. ശാപത്തിനപ്പുറം നോക്കാൻ ശുകദേവൻ പറഞ്ഞു. തൻ്റെ പ്രവൃത്തികളെക്കുറിച്ചു  ചിന്തിക്കാൻ അദ്ദേഹം പരീക്ഷിത്തിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. തൻ്റെ മാന്യതയില്ലാത്ത പെരുമാറ്റമാണ് ശാപത്തിലേക്ക് നയിച്ചതെന്ന് പരീക്ഷിത്തിന് അപ്പോൾ മനസ്സിലായി.

ഇത് മനസ്സിലാക്കിയ പരീക്ഷിത്ത് തൻ്റെ സമീപനം മാറ്റി. ശാപത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നതിന് പകരം തന്‍റെ തെറ്റുകളെ മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചു.  ശുകദേവനൽനിന്നും ഭാഗവത പുരാണം കേൾക്കാനും പഠിക്കാനും അദ്ദേഹം തൻ്റെ അവസാന നാളുകൾ ചെലവഴിച്ചു. ഭാഗവതം അദ്ദേഹത്തെ കർമ്മം, ധർമ്മം, ആത്മാവ് എന്നിവയെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിച്ചു. ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ അജ്ഞതയാണ് തൻ്റെ ദൗർഭാഗ്യത്തിന് കാരണമെന്ന് പരീക്ഷിത്ത് കണ്ടു.

പരീക്ഷിത്തിൻ്റെ കഥ നമ്മെ ഒരു പ്രധാന പാഠം പഠിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ ആഴത്തിലുള്ള കുറവുകളിൽ  നിന്നാണ് പലപ്പോഴും പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത്. നമ്മുടെ തെറ്റുകൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ജ്ഞാനം തേടുന്നതിലൂടെ വെല്ലുവിളികളെ വളർച്ചയ്ക്കുള്ള അവസരങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi